Komşukarem İstanbul'da...

01.04.2011 tarihli yazı


Cuma öğle saati..
Fonda Ezginin Günlüğü çalıyor..
Mutluluk veriyor, umut veriyor, gözüme Kanlıca semtindeki pencere önü sardunyalarını getiriyor..
Boğazdaki sandalları, oltasını denize fırlatmış balıkçıları anımsatıyor..


Melodisi ruhumu okşuyor, tüm dış kuvvetlere inat yumuşatıyor kalbimi..
O zaman güneş ne güzel doğar..Bütün insanlar güzel, bütün çocuklar mutlu...' diyor..
' Gel yollara düselim, sirtinda yeditepenin
Ardina takiliverip bir tekir kedinin


Gel dalgaya düselim Sandalda raki içelim
Bir kötü arkadas edinip pesinde uçalim
Gel çocuklara soralim
Gel masallari gezelim
En güzel denizi bulup
suyunda yüzelim ''  derken de yoldan çıkarıcı..



Masalsı bir ülkeye davet ediyor Ezginin Günlüğü..
Tüm zamanları mekanları soyutluyor..
Kanat taktırıp boğazın kenarına bırakıveriyor..
Komşukare şimdi o masalsı ülkede..İstanbul'da..
Minik bir meleği sevmeye gitti.
Dönüşte eli kolu minişin ve yarim İstanbul'un fotolarıyla gelecek inşallah..

aysun