Sonunda seyrettim..
Ağladım, güldüm, çoştum, aşık oldum..
ve sonunda gene ağladım..
İstanbul-Ankara ayrımını yaşamış biri olarak belki de bir başka sevdim..
Kendi hayatında tesadüfleri barındıran,
onlara inanan
ve peşinden de gitmiş biri olarak kendimi buldum..
Hayat insana aşk'ı da sunuyor, kendini gerçekleştirme imkanını da..
Seçimlerimiz bazen aşktan bazen puldan yana oluyor..
Bu filmleri seyrederken özeniyoruz belki..
Işıltılı hayatlara..
Hayallerini gerçekleştirmiş insanlara..
Veya diğer yarısını bulmuşlara..
Rakı sofralarını severmisiniz..?
Rakı içmeyi sevmem ama niyeyse o dostluk ortamını severim..
O küçük masanın karşı kıyısında olup ta birbirinin gözünde kendini görebilen varsa,
işte hayat ozaman değer galiba..
Birbirlerinin gözünde aşk'ı görüyorsun..Öyle güzel vermişler ki duyguyu..
Şarkılar sahnelerle bütünleşmiş..Demir demirkan'ın Zaferlerim..Şebnem Ferah'ın Hoşcakal'ı..
Ve benim hayatımın şarkısı Eylül Akşam'ı..
Siz düşünmezmisiniz, hayatınızdaki tesadüfleri..
Aynı düşü görmüşüzdür
olamaz mı?
olabilir....
Kelebek kadar ömrümüz var diyor filmde..Sevmek lazım..
aysun
vaaay super bi film bence izlediyim en iyi turk filmlerinden biri
YanıtlaSil