Kahve kokulu kitaplar

29.03.2011 tarihli yazı

İnternetin hayatıma girmediği yıllardı,
Antalya'da ikamet eder, dinmek binmeyen yağmurlar puslu gökyüzü ve ergenlik ruhum arasında sıkışıp kalır, çareyi kendimi sokağa atmakta bulurdum.
Işıklar caddesinde Akdeniz Kitapevi vardı. Azcık kuytuda kalmış, loş merdivenlerden inilerek bodrumumsu bir yerde konuşlanmış bir kitapçıydı. Merdivenlerden inerken kitap afişlerine veya farklı posterlere göz atardınız..
Yer gök kitaptı, hepside benim aşkımdı. Sonsuz bir açlıkla bakardım o denize.

Keşfedilecek çok yazar, okunacak çok kitap vardı.

Küçüktüm ufacıktım şu yaşımdan bakınca, orası benim ruh hali değiştirme merkezimdi.
Sorardım ordaki çalışanlara, şunları şunları okudum ne okumalıyım. Bazen sadece içgüdüyle aldığım okuduğum kitaplardan koca bir dünya çıkardı ben de o dünyayı tek ben keşfemiş gibi mutlu olurdum.

En öncelikli hayalim üniversiteyi kazanıp o güzel şehiri geride bırakmak; en büyük hayalimse ilerde kendi kahve kokulu kitapçıma sahip olmaktı. Küçük kahverengi döşemeli bir kitapçı, yanlarında küçük masalar. Kenarda kahve pişirilen küçük bir mutfak. Ev yapımı keklerim. Yıllarca pişti bu hayalim, hala gerçeğe ulaşmış değil elbet. Hayal bu.. Yıllar içinde onca hayalin içinde yerini koruyan tek tük hayalden biri belki..Birçok kişinin ayrı ayrı kurduğu ortak bir hayal aslında..
Şimdi hala hayali gerçek edeceğim yıllara uzağım belki. Ama nereye gidersem gideyim kahvem ve kitabim yoldaşım oldu. Hayalim benimle birlikte geldi. Yeni dünyalara açılan pencereler, kaçışım oldu kitaplar. Kahvem sakinleştiricim, kendime geçtiğim ufak kıyağım oldu..Yapılacak işlere başlamak için ilk koşulum oldu..
Kahvem ve kitabim, göz kırpıyor gene bana..
aysun