Geçen hafta boyunca bana bir saatlik yolculuğumun nasıl geçtiğini hissettirmeyen bu kitabı yeni bitirdim ama AZ-2 var deseler koşa koşa gider alıp bir nefeste okurum herhalde..
Hakan Günday'ı çok da fazla insan okumamıştır sanırım.
Ama her iyi yazar gibi yeni kitabını dört gözle bekleyen kendine özgü okuyucu kitlesi vardır.
Kinyas ve Karya, Zargana, Piç, Malafa, Azil, Ziyan ve son olarak ta AZ..
Argo ve şiddet sever, sürükleyici, kendine özgü dili olan kitaplar bunların hepsi. Yeraltı edebiyatı diyebilceğimiz pek de öyle mutlu mesut şeylerden bahsetmeyen kitaplar bunlar.
AZ'da iki Derda var..İki küçük çocuğun başına gelen olaylar tüylerinizi diken diken etmesine rağmen kitaptan uzaklaşamayacağınız bir nefeste okunacak bir kitap. Öyle ki kitapta her iyi şeyden sonra mutlaka kötü bir olay oluyor.
Kitabı okurken sanki Hakan Günday kitabı kulağıma okuyormuş gibi hissediyorum. Sanki hiç durmadan nefes almadan. Sanki konuşurmuş gibi yazmış. Hiç teklemeden...
Kitabın konusundan pek bahsetmek istemiyorum. Burda özetleyebilceğimden fazla ruh hali barındırıyor çünkü. Her okuyucunun beğenmeyeceği bu kara kitap, benim gibi Hakan Günday'ın tarzını sevenler için bir içimlik su gibi. AZ, son zamanlarda okuduğum en sürükleyici en iyi romanlardan biri çünkü..
AZ'ın bir diğer güzel yanı Oğuz Atay'ı misafir etmesi..
Şiddetle tavsiye edilir..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder