Halil Sezai Paracıkoğlu..

İlk dinlediğim de 'bu ne biçim şarkı' dedim..
Sonrasında, çok sevdiğim blog defdef'de tekrar rastladım onun şarkılarına..
Bu kez, 4/4 lük güllük gülistanlık ruh halimden çıkıp,
kara sulara çekilmiş gibi hissettim kendimi..
İçini söke söke söylüyor sanki..
Gitarın tellerine sıkıştırılmış sigara, yerde duran ince rakı bardağı..
Rakı ve sigarada gözü olmayan beni bile modern arabesk bir ruh haline soktu.
Nedense aklıma ilkokuldan beri çektiğim tüm aşk acıları geldi,
küçük osman misali hayattan yediğim tokatları hatırlayıp ağlamayı düşündüm.
Kısacası ben hala bu şarkıların sihrini idrak edemesem de son zamanlarda bu kadar dinleyici kitlesi edinen,
konserleri full çeken Halil Sezai Paracıkoğlu'nu tüm şaşkınlığımla izlemeye devam ediyorum..
işte burada...