18 Ocak 2011 Salı

Bir parça huzur...

Kışın ortasında açan güneş gibi,
Sıkıntılara üzüntülere de ara verilebiliyor..
Durun ben bir tenefüse çıkıcam,
Yeniden pembe gözlüklerimle bakıcam denebiliyor..

Herşey biraz insanın kendi elinde..
Tospembe bakmak ta melonkolik takılmak ta..
Depresyonun da kendine has bir tadı vardır inkar etmeyelim..
Ürettirir insanı tüketirken..düşünmeye sevk eder..
Yoksa her gün bir elim yağda bir elim balda olsa,
Bu da daraltmazmı bizi, tatminsiz insanı..


















Görmek lazım sadece  ve görmeyi istemek…
Kendi değerlerini..
Sahip olduklarını..
Şükretmek en güzel erdem, yapabilene..

Aysun

1 yorum:

  1. Sevgili kızım,yazın ve fotoğrafların çok hoşuma gitti,tebrikler,öptüm bir tanem...

    YanıtlaSil