Bir yıl daha bitti... Yaşlanıyoruz, olgunlaşıyoruz...
2010 benim için güzel bir yıldı. 2010'da yıllardır hayalini kurduğum fotoğraf makinama kavuştum. Sokaklara, parklara, bahçelere atıp kendimi hayatın monotonluğundan kurtuldum. Kendimi buldum. Kimi zaman kaybetmiyor muyuz kendimizi, monotonluk bile tek başına yeterli bir sebep kendini kaybetmek için...
Sabah kalk, işe git eve git, uyu sonra tekrar kalk.....arada bir tatillerle bölünen bir döngü... Öyle ki tatiller bile kendi içinde aynı tempoya sahip... Ama makinam kendimi unutuğum zamanlarda kendimi hatırlammı sağlayan, sahip olduğum en değerli varlığım benim...
Üniversite yıllarında tanıştım bu kara sihirli kutuyla.... Hiç unutmam, yorgunluktan öldüğüm bir okul dönüşü, Eskişehir'imin güzelleşmeye başladığı yıllardı. Her yer kazılıyor... Tramvay inşaatında çalışan işçiler, sabahın köründe sokakları süpüren amcalar, parklarda oturan yaşlı amcalar teyzeler, Odunpazarı'nda odun kıran teyzeler, eski odunpazarı sokakları kadrajıma girerken doğma büyüme Eskişehir'li olmama rağmen dokusundan bihaber olduğum Odunpazarı sokakları bütün yorgunluğumu aldı.
Karanlık odada objektifimin yansımalarıın çözelti üzerinde oluştuğu anda aldığım haz.... Hala tadı damağımdadır...
İşte o ünlerden beri bir fotoğraf makinam olsun istedim. ve 2010 bana makinamı verdi.
2011'den isteğim şudur ki: Bol bol gezip ülkemin güzelliklerini benim gözümle herkese gösterebilmek....Bunun için bol para, bol vakit ve eğlenceli bir ekip... Gerçi ekip hazır :D
Herkese bol ışıklı bir yıl diliyorum.
Ekip her zaman hazır:))) Bu sebeble bol para ve bol vakit diliyorum 2011'den... Kendimizden geçerek çektiğimiz her bir fotoğrafla herşey daha da güzelleşiyor... İçten bir yazı olmuş... Beğendimmmm:)
YanıtlaSiltşk ederim pelincim :) emeklerin ve yorumun için
YanıtlaSilbiz de ekipte olmak istiyoruuuzz... bize de yer var mı?
YanıtlaSilekipin ilk sıralarında siz varsınız...
YanıtlaSil