Gurbet Dediğin...

Kendi kanatlarınla uçmak özlemiyle başlar önce..
Yeni şehir , yeni arkadaşlık cazip gelir insana..
Geçmişini temize çekmektir, belki de hep istediğin kimlik değiştirme operasyonudur senin için..
Büyükşehirse bir de yeni şehrin, sokaklarında kaybolmak bile zevk verir insana.
Herkesin bildiği bir yeri, kendin dolaşırken bulunca, tapusunu üstüne geçirmişsin gibi mutlu olursun..

Sonra, akşamları eve dönerken bir hüzün kaplar bünyeyi.
Işığı yanan pencerelere gözün kayar, oralı olmamaya çalışsan da..
Beni en çok balık kokan evler cezbeder.
Niyeyse benim için balık yemek çoğul bir eylemdir çünkü..
Üstünde 'tek başına yemeyiniz' yazar sanki, kocaman sofralar eşlik etmelidir illa ona..

Sonra aşure ayları vardır içimin en çok cız ettiği..

Kimse nedense yalnız yaşanların kapısını çalmaz, aşure kâsesi uzatmaz kapıdan içeri.
Anneciğinin kollarından uzak kalmanın böyle de bir etkisi vardır insanda.
Önceleri burnunu kıvırdığın pırasa bile sofraların şahı olur birden bire.

Gurbet dediğin, nihayetinde kendini bulmaktır. Gerçekten ne istediğini anlamanı sağlar.
Yalnızlığın o paylaşılmaz tadına varırsın, belki kimilerine göre bencilleşirsin.
Önce sen olmalısındır, yalnızlık kendi alnına ıslak mendil koymayı da öğretir çünkü..

Gurbet sonra ne mi olur.
Bünyene hâkim olur.
Yuvarlanan taş gibi olursun..
Gitmek istersin.
Yol almak, yeni şehirler görmek yeni insanlar tanımak..
Önce güç gelen şeyler sonra güçlendirir seni..
Gurbet dediğin gözün dışarda olmasıdır bir nevi..

Aysun