Sabah servisle işe geliyorum. Kitabım ve müziğim eşliğinde servisi kaçırma stresinin bittiği, uyanmaya çalıştığım, güne kendimi hazırladığım dingin ama mutlu anlar....
Kelime oyunları ve okuduğun zaman seni içine alan cümleler. Bunu ben niye düşünemedim ki dedirten cümleler. Düşünürsün de o kelimeleri bir araya getirip o cümleyi kuramazsın. Okursun da daha okumak istemezsin, o cümleyi bir yerlere not etmek, özümsemek istersin, üzerine bir ton cümle sarfedilebilir... Tam da böyle bir cümle...
...Dünyanın en çabuk geçen, geçer geçmez de en hızlı yakalanılan hastalığına sahipti: UMUT.
Ne güzel bir kelime, umut. İnsanı hayata bağlayan, en zor anları dayanılır kılan, ruhunu, bedenini besleyen, seni varlığıyla sarıp sarmalayan bir kelime. Gerçi Hakan Günday'ın bu cümlesi üzerine ne söylenirse yavan kalıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder